อารมณ์ ความโกรธอันที่จริงความโกรธไม่ได้เป็นเพียงการป้องกันตนเองเท่านั้น แต่ยังเป็นสิทธิตามธรรมชาติอีกด้วย คนเรามีสิทธิที่จะโกรธได้ เพราะพวกเขาเกิดมา ความโกรธเป็นเรื่องธรรมชาติมาก เรามีสิทธิ์ที่จะโกรธ เมื่อเราได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม เมื่อขอบเขตถูกละเมิด เมื่อเราสูญเสียสิ่งเดิมของเรา หรือเมื่อเราหาจุดยืนของตัวเองไม่ได้ และรู้สึกหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา อารมณ์โกรธเป็นเรื่องธรรมชาติและหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประเด็นสำคัญคือ วิธีจัดการกับมัน แต่คนกลัวจะโกรธ
เราถูกหล่อเลี้ยงและผูกมัด ด้วยความสามัคคีเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดตั้งแต่เรายังเด็ก และเราถือว่าความโกรธเป็นอารมณ์ด้านลบ เมื่ออยู่ที่ร่างกายส่วนบน เราจึงอยากกำจัดมันออกไปไม่ได้ เพลิดเพลินไปกับสิทธินี้และเราสูญเสียโอกาสที่จะได้รู้จักตัวเองอย่างลึกซึ้ง บางคนอาจมีคำถามนี้ว่า แล้วถ้าเราโกรธจริงๆหรือกระทั่งทำร้ายคนอื่นด้วยปฏิกิริยารุนแรง เพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิ์นี้คำถามนี้ต้องตอบ โดยมีสมมติฐานว่าเราเต็มใจที่จะโกรธได้
หากมีความโกรธเราจะไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของมัน หรือแม้แต่หลีกเลี่ยงมัน ในทางกลับกันเรามีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรง หรือการบาดเจ็บทางร่างกายและจิตใจมากกว่า หากคุณไม่เคยเห็นความโกรธของตัวเองเลย คุณก็จะไม่ต้องจัดการกับมันจนกว่าคุณ เกือบจะป่วยในภายหลัง กระบวนการนี้จะกลายเป็นความเจ็บปวดอย่างมาก และความเจ็บปวดที่เราต้องเผชิญกับมัน การเผชิญหน้าเป็นก้าวแรกที่สำคัญ เพียงแค่เผชิญหน้าและยอมรับความโกรธเท่านั้น
ซึ่งเราก็จะสามารถดำเนินบทสนทนา และการประมวลผลได้ การแสดงความโกรธเป็นศิลปะ เนื่องจากคนกลัวการทำลายล้างของความโกรธ คนทั่วไปมักคิดว่าความโกรธเป็นสิ่งที่ไม่ดีหรือไม่เหมาะสม อย่างไรก็ตามแท้จริงแล้วความโกรธเป็นอารมณ์ที่ทรงพลัง และสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ในสายตาของนักจิตอายุรเวท ไม่เพียงเป็นเรื่องของหลักสูตรเท่านั้น แต่ยังเป็นสิทธิ์ที่บุคคลจะแสดงความโกรธของเขาด้วย
การแสดงความโกรธเป็นศิลปะขั้นสูง เพราะเราต้องผ่านกระบวนการแห่งความกลัว มันเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดและน่ากลัวมาก เมื่อความนิยมนั้นไร้เหตุผลและเต็มไปด้วยความโกรธ ในช่วงเวลาสั้นๆนั้น เราไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนและต่อมาคือ อารมณ์ ที่ท่วมท้นผู้คนมักกลืนไปกับอารมณ์ที่รุนแรงนั้น เมื่อคนโกรธ เหตุผลที่คนกลัวก็คือพวกเขารู้สึกถึง การทำลายล้างของความโกรธอย่างคลุมเครือ ดังนั้น พวกเขาจึงกระตือรือร้นที่จะหลบหนี
หากเราพยายามทำความเข้าใจ และรับรู้อารมณ์ของเราตามปกติ เมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น เราก็จะมีพื้นฐานที่ดีในการต้านทาน ความโกรธจะไม่มีอยู่จริง หากมีใครฝ่าฝืนขอบเขตของเรา และเอาความกรุณาของเราไปให้เขาโดยปริยาย แย่งชิงสิ่งที่เราครอบครองแต่แรกเริ่ม กระทั่งขัดขวางและตัดสินจุดยืนของเราในชีวิต เมื่อเราตรวจสอบทุกนาทีอย่างระแวดระวัง จะพบว่าความโกรธมีอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีใครบางคนบังเอิญชนคุณเมื่อคุณข้ามถนน
หัวใจของคุณจะโกรธทันที เพราะเขตแดนถูกละเมิด ถ้าคุณรู้ตัวว่าเกิดการปะทะกันในวินาทีเดียว และความโกรธมาและไปในวินาทีนั้น คุณจะไม่โดนความโกรธจับได้ นี่คือทักษะพื้นฐาน มันเหมือนกับว่าคุณกำลังอธิบายสิ่งต่างๆให้กับบุคคลอย่างระมัดระวัง แต่ดวงตาของเขาไม่แน่นอน และไม่โฟกัสทำให้คุณโกรธมาก ณ เวลานี้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ในการรับรู้อารมณ์ของคุณเอง ตีเด็กหรือตีตัวเองในวัยเด็กของคุณ
ดังนั้นจึงให้ตัวอย่างอื่น ผู้หญิงคนหนึ่งเกิดในครอบครัว ที่มีการสอนพิเศษที่เข้มงวดมาก เธออายุมากที่สุด นิสัยทื่อและการอ่านไม่ดี เธอมีน้องชาย 2 คน ฉลาดและอ่านหนังสือได้ ปกติแล้วพ่อแม่ของเธอ มักจะขอให้พี่สาวดูแลน้องชายของเธอ แต่น้องชายก็ร้องไห้ และบ่นเมื่อรู้สึกไม่มีความสุข และพี่สาวก็มักจะถูกทุบตีด้วยเหตุนี้ ด้วยความเสียเปรียบเช่นนี้พี่สาวของข้าพเจ้ามักรู้สึกว่า ตนด้อยกว่าน้องชาย ดังนั้น ผู้หญิงคนนี้จึงมีความคิด 2 ประการ
ประการแรกคือนางมีความต้องการตนเอง ที่เข้มงวดและต้องทำทุกอย่างให้ดี อีกประการหนึ่งคือนางจะไม่มีวันเป็น ดีพอแล้ว ในสภาพแวดล้อมนี้พี่น้องเติบโตขึ้นอย่างสงบสุข แต่ความสัมพันธ์ในครอบครัวยังห่างไกล ต่อมาพี่สาวมีลูกของตัวเองแต่เธอเริ่มตีลูกเธอ เชื่อว่าวินัยของเด็กถูกตีด้วยไม้โดยเฉพาะ เมื่อเธอทุบตีลูกสาว เธอไม่เพียงแต่ทำงานหนัก เพื่อปีนขึ้นไปในที่ทำงาน แต่ยังเรียกร้องลูกๆของเธอด้วย สามีของเธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องชดเชยลูกให้มากที่สุด
ซึ่งภายในขอบเขตความสามารถของเธอ แม่คนนี้อยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมากในช่วงหลังของการทำงานต่ำ ครั้งหนึ่งเมื่อเธอทุบตีลูกสาวอีกครั้ง จู่ๆเธอก็ปล่อยมือขว้างไม้แล้วพูดว่า เราเฆี่ยนใครแล้วเธอก็นั่งลงและเริ่มร้องไห้ ต่อมาในการประชุม มารดากล่าวว่า เราเกลียดตัวเองตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ถูกทำร้ายมาทั้งวันไม่ได้ทำในสิ่งที่ถูก เลยไม่อยากให้ลูกเป็นเหมือนเรา ตอนนี้เรารู้ว่าเราเกลียดตัวเองมาก ต่อจากนี้แม่เลิกตีลูกเพราะเห็นชัดเจนว่าการตีเด็ก
การระบายความโกรธที่เธอ ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรมตั้งแต่ยังเป็นเด็ก จะเห็นได้ว่ามารดาคนนี้มีความสามารถที่ดีในการไตร่ตรอง เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคน ที่จะรับรู้อารมณ์ของตนเองภายใต้ความโกรธ และยิ่งยากขึ้นไปอีกที่จะพัฒนาความสามารถ ในการสะท้อนภายใต้ความโกรธ อันที่จริงคุณแม่คนนี้ได้พยายามมาอย่างยาวนาน เพื่อควบคุมความโกรธของเธอ เธอค่อยๆรับรู้ค่อยๆสังเกตความขึ้นๆลงๆในใจของเธอ และกลับมาหาคำตอบกับตัวเอง
ซึ่งเป็นเพราะเธอค่อยๆ พัฒนาความสามารถในการไตร่ตรองได้ดีขึ้น จึงเป็นไปได้ที่จะมีงานวิปัสสนาที่ยากลำบากภายใต้ความโกรธของเธอ ดังนั้น การตระหนักรู้ถึงความโกรธจึงเป็นทักษะพื้นฐาน การปลดปล่อยอารมณ์ที่รุนแรงยังเสพติด ควรสังเกตว่าถ้าความโกรธถูกระบายอย่างต่อเนื่อง เหมือนหลุมที่ไร้ก้นบึ้ง มันจะเป็นสิ่งที่อันตราย ในรายงานคดีความรุนแรงเกี่ยวกับครอบครัวหลายฉบับ พบว่าเด็กกลัวความรุนแรงในครอบครัวในขณะนั้น หรือกลัวความโกรธของตนเอง
ดังนั้นส่งผลให้สิ่งที่เห็นด้วยตาและหูไม่เป็นความจริง ส่งผลให้เกิดปัญหาตามมามากมาย กระบวนการยุติธรรม เมื่อความโกรธหลั่งไหลออกมา ผู้คนจะถูกอารมณ์โกรธกลืนหายไป สูญเสียวิจารณญาณที่มีเหตุผล หรือทำให้เกิดความเข้าใจผิด บางคนจะทำซ้ำขั้นตอนของ การปลดปล่อยอารมณ์ที่รุนแรงต่อไป เมื่อการปลดปล่อยอารมณ์ที่รุนแรงจบลง พวกเขาจะสูญเสียความรู้สึกด้านลบ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งนี่คือพฤติกรรมเสพติด
บทควาทที่น่าสนใจ : เหนื่อย และเกณฑ์สามข้อที่คุณสามารถกำหนดความเหนื่อยหน่ายได้